Janganlah itu macam abang..
Aku angin betul dengan satu pakguard bangla kat umah bos kecik aku. Beratus-ratus kali aku duk keluar masuk kesitu. Mesti dia tahan aku dan nak tanya aku apa barang aku nak hantar, besar ke kecik, cepat ke lama. Aku kalau hantar barang ke, dokumen ke, apa ke, aku punya pasal. Dia duk sibuk juga nak tahu. Last-last..aku geram. Perkataan sabar tu dah sampai huruf R aku eja dan titik.
Bangla : Mau pergi mana?
Lestat : You nak kena lempang tak?
Bangla : Apa itu abang lempang?
Lestat : Tak tau takpe..Aku nak hantar barangla woi bangla. (Geram dah ni..)
Bangla : Mana?
Lestat : 1234.
Bangla : Ooo..itu yang abang selalu hantar ka?
Lestat : Dah tau buat apa ko nak tau woi bangla.
Bangla : Apa barang? (aku tunggu je ayat ni keluar dari mulut dia)
Time ni aku dah cukup panashati..meruap-ruap darah aku ni. Tangan aku dah rasa semacam ringan jer. Aku tongkat The Motor dan pergi betul-betul depan bangla tu. Aku pegang tengkuk dia. Aku hempas beg aku kat dada dia. Aku cakap..
Lestat : Ko nak tau aku hantar apa kan?Aku mau hantar BOM. Aku mau semua orang mati. Ko pun mati woi bangla. Dalam beg tu ada BOM..ko buka sekarang kalau ko nak mati. Sibuk sangat apa barang mau hantar..apa barang mau hantar. Aku warning ko..sekali lagi ko tanya apa barang, apa barang. Aku sekeh ko. Aku tak kisah ko nak tahan aku nak pergi mana. Tapi ko sibuk nak tau apa barang aku bawa.Bukan barang ko punya.
Bangla : Janganlah itu macam abang..sorila abang.
Lestat : Sekarang ko nak tau apa barang aku nak hantar lagi?
Bangla : Janganla abang. Tolongla abang.
Lestat : Ko nak duduk Malaysia, respek orang Malaysia. Kalau tak nak, balik bangla.Sibuk penuhkan negara aku.
Kawan-kawan dia dalam pondok guard tu dah berdiri tunjuk kuat, tapi tak keluar tolong pun.Cehh..
Lepas aku hantar barang semua pada bos kecik aku. Aku pun gerak. Aku pandang jer post guard tu..semua tak tengok.Takut kot.
p/s : Aku takkan panashati kalau orang tak didihkan.
Bangla : Mau pergi mana?
Lestat : You nak kena lempang tak?
Bangla : Apa itu abang lempang?
Lestat : Tak tau takpe..Aku nak hantar barangla woi bangla. (Geram dah ni..)
Bangla : Mana?
Lestat : 1234.
Bangla : Ooo..itu yang abang selalu hantar ka?
Lestat : Dah tau buat apa ko nak tau woi bangla.
Bangla : Apa barang? (aku tunggu je ayat ni keluar dari mulut dia)
Time ni aku dah cukup panashati..meruap-ruap darah aku ni. Tangan aku dah rasa semacam ringan jer. Aku tongkat The Motor dan pergi betul-betul depan bangla tu. Aku pegang tengkuk dia. Aku hempas beg aku kat dada dia. Aku cakap..
Lestat : Ko nak tau aku hantar apa kan?Aku mau hantar BOM. Aku mau semua orang mati. Ko pun mati woi bangla. Dalam beg tu ada BOM..ko buka sekarang kalau ko nak mati. Sibuk sangat apa barang mau hantar..apa barang mau hantar. Aku warning ko..sekali lagi ko tanya apa barang, apa barang. Aku sekeh ko. Aku tak kisah ko nak tahan aku nak pergi mana. Tapi ko sibuk nak tau apa barang aku bawa.Bukan barang ko punya.
Bangla : Janganlah itu macam abang..sorila abang.
Lestat : Sekarang ko nak tau apa barang aku nak hantar lagi?
Bangla : Janganla abang. Tolongla abang.
Lestat : Ko nak duduk Malaysia, respek orang Malaysia. Kalau tak nak, balik bangla.Sibuk penuhkan negara aku.
Kawan-kawan dia dalam pondok guard tu dah berdiri tunjuk kuat, tapi tak keluar tolong pun.Cehh..
Lepas aku hantar barang semua pada bos kecik aku. Aku pun gerak. Aku pandang jer post guard tu..semua tak tengok.Takut kot.
p/s : Aku takkan panashati kalau orang tak didihkan.